Het eerste verhaal in mijn serie begint meteen avontuurlijk. Ik ben in contact gekomen met Ton Mollenkamp en vertel hem over de verhalen die ik verzamel voor mijn project, hij is meteen enthousiast.

Ton vertelt mij tijdens ons eerste gesprek dat de natuur vooral een plek is waar hij totaal zichzelf kan zijn. Hij is een fervent outdoor man en met name gek op kajakken. Kajakvaren, zoals hij het noemt, is in zijn ogen één van de mooiste manieren om de natuur te beleven. Het gaat vooral om vrijheid ervaren. “Hier kan geen sportschool tegenop, ongeacht het seizoen”, vertelt hij mij.

Het is de combinatie van actief bezig zijn en ontspanning. Op een échte, pure manier genieten van alles om je heen. Maar er is ook nog iets anders; het alleen in de natuur zijn is voor hem een soort van nieuwe verslaving vertelt hij. De afzondering van de wereld van prestaties geeft hem een kick. Het is verslavend, maar dan op een gezonde manier.

Ton had, voordat ik met hem in contact kwam, al het plan om voor de winter nog één tocht te maken langs de Ruiten Aa. “Jeroen, ik wil over 3 dagen vertrekken, wij kennen elkaar nog niet, maar ga je mee?” Yes Ton, “natuurlijk”, was direct mijn antwoord,

Ik moet eerlijk zijn, ik had zelf géén idee waar deze beek, de Ruiten Aa, zich in Nederland bevond. Al snel kwam ik er met Google maps achter dat het Oost Groningen was. Ik bekeek foto’s van de beek en dacht, dit is toch geen Oost-Groningen? Of klopt mijn beeld gewoon niet? Al zwevend over de beek via Google satellite zag ik kronkels, bossen en maar weinig bebouwing. De beek bleek vlak langs de Duitse grens te lopen, in een voor mij dus totaal onbekend gebied.

Tijdens mijn online speurtocht kwam ik er óók achter dat deze beek best bijzonder was. In de afgelopen jaren heeft men de natuurlijke loop van de beek weer proberen te herstellen. Niet alles recht en efficiënt, maar kronkelend dus, net als vroeger. Meanderen noemen ze dit ook wel. Ton heeft hier al meerdere keren gekajakt. Hij is van plan om mij de mooiste, meest natuurlijke en kronkelige, delen van de beek te laten ervaren. Ze zeggen wel dat je in het stroomgebied van de Ruiten Aa de natuur van vroeger kan beleven. Dit lijkt mij wel wat; let’s go!

Het plan is om de route in 2,5 dag te doen. Volgens Ton heeft elk deel van de route weer een eigen karakter en ik moet zeggen, dat was ik na afloop helemaal met hem eens!

De tocht die Ton voor ons heeft uitgezet peddelt hij meestal in zijn eentje, er alleen op uit gaan vindt hij heerlijk. De stilte geeft hem een verhoogde staat van bewustzijn. Tijdens het kajakken praten we veel over natuur en mooie avonturen en ik merk dat Ton écht de tijd neemt om te ervaren. Het gaat hem niet om de kilometers. Nee hoor, de tijd nemen en ervaren. Bijvoorbeeld; in alle details een omgeknaagde boom bestuderen en je afvragen of de bevers die dit gedaan hebben ons nu aan het observeren zijn ergens vlak onder het wateroppervlak.

Ik merk al snel dat je vanuit een kajak de natuur echt anders ervaart. Heerlijk met de stroom mee is het alsof je meebeweegt in een soort van adersysteem binnenin het landschap. De Ruiten Aa heeft op de meeste plaatsen hoge oevers, hierdoor peddelen we haast onzichtbaar door het landschap. Door deze verdiepte ligging van de beek is het overal windstil en het water ligt als een spiegel voor je, prachtig!

Elke bocht van de Ruiten Aa zit vol met verrassingen en telkens weer ontdek je een soort van nieuw micro natuursysteem. Al peddelend ervaren we weilanden, prachtige overgangen naar bosgebieden, oer-Hollandse bossen maar ook peddelen we door bosgebieden waarvan je denkt, is dit Nederland? Het is heerlijk om al rustig met de stroom meegaand al je zintuigen open te zetten. Soms doe ik mijn ogen dicht, haal diepe teugen met boslucht naar binnen of raak simpelweg de meest prachtige waterplanten aan.

De mooiste natuurverhalen van Ton vond ik zijn ervaringen met stroomversnellingen en rivieren. Door gewoon te doen heeft hij enorm veel kennis opgebouwd. Hoe bijvoorbeeld de slibafzetting er voor zorgt dat de binnenbochten altijd ondieper zijn. Hoe vaak liep ik daar dan ook net weer even vast. Ik was soms meer bezig met mijn camera en het creëren van mooie beelden dan met het op een nette manier richting houden in de beek. Gelukkig stroomt de Ruiten Aa heel rustig en namen we ruim de tijd.

Ook vertelt Ton mij over prachtige pure natuurervaringen in Zweden. Hij heeft daar diverse kajaktochten gemaakt over rivieren en kraakheldere meren. Vissen die voor zijn kajak uit springen of wild wat voorbij schiet en soms even blijft staan langs de oevers. Het liefst doet hij zoveel mogelijk kennis op via lokale gidsen of bewoners. Een mooi voorbeeld; tijdens een van zijn laatste tochten vertelde een gids hem dat jong berkenblad goed is voor je immuunsysteem.

Naast de prachtige natuurbeleving en mooie gesprekken leer ik ook nog eens veel van Ton. De do’s en don’ts van het kajakvaren bijvoorbeeld. Dat is ook best handig met al die fotografie spullen moet ik zeggen. Tijdens het in en uitstappen is alles wel veilig in dry bags opgeborgen natuurlijk, maar toch, je houdt het liever droog. Ik heb zelf aardig wat surf en sup ervaring, maar pas op dag 2 had ik het gevoel de kajak echt goed onder controle te hebben.

Een van de vragen die ik iedereen stel is hoe, hij of zij, de toekomstige relatie tussen mens en natuur ziet. Het roer moet om volgens Ton. De economie is niet langer heilig. Wij zullen ons heel snel moeten gaan aanpassen, want anders is de natuur voorlopig nog niet klaar met ons geeft hij aan. Vooral de natuur en landbouw zullen volgens hem innig moeten gaan samenwerken. Hij ziet veel goede ontwikkelingen en is daar blij om.

Ik vraag hem ook wat voor beeld hij voor ogen heeft als het gaat om écht leven in verbinding met de natuur. Hij noemt het zelf meer; zijn natuurwens. De opkomst van voedselbossen fascineren hem. Geef hem maar een huisje aan een rivier. Een kajak in de tuin en omgeven door een voedselbos. Hij heeft het gevoel niet meer nodig te hebben dan dat.

Ik heb genoten van het gezelschap van Ton, onze mooie gesprekken en deze prachtige natuurervaring. Zou je dit zelf ook willen doen, bekijk dan onze route aan het begin van dit artikel. Wil je gaan kamperen of een leuk natuurhuisje huren, dan is camping De Bronzen Eik een mooie basis. Wij lieten zelf elke dag een auto staan op het eind van de route. Zo kwamen we makkelijk weer bij de camping. En yes, niemand doorvertellen, de kajaks verstopten we gewoon in het bos.

Bedankt voor je interesse in dit verhaal uit mijn serie. Mocht je zelf een mooi verhaal hebben, of ken je iemand anders die zich op een bijzondere manier verbindt met de natuur? Ik sta altijd open voor suggesties. Ook voor ideeën of inzichten rondom dit onderwerp trouwens, neem dus vooral contact op.

Voor fotografen én Fujifilm fans onder ons. Klik op de onderstaande Fujifilm Gear balk voor wat aanvullende informatie. Ook hier gaat op, wil je wat weten? Neem dan contact op, ik help je graag.

Let’s (Re)connect! 🌲

Wil je op de hoogte blijven van mijn laatste fotografie nieuws? Geef je nu op en ontvang de nieuwsbrief. Alleen inspiratie en geen spam.

Ontvang Nieuwsbrief