Schokland, alsof de Zuiderzee nooit Verdween.
Schokland heeft mij altijd al gefascineerd. Ooit was het een eiland in de Zuiderzee, dat werd bewoond door vissers, nu is het een trots en historisch ingepolderd stuk land midden in de Noordoostpolder.
Ik wilde Schokland al eerder deze winter fotograferen. Er was sneeuw voorspeld, maar helaas kwam daar een hoop guur weer bij en kon ik zonder mijn camera maar aangeraakt te hebben weer naar huis.
Deze ochtend was Schokland gehuld in een dikke laag mist, het leek alsof de tijd even was teruggedraaid. Kijkend vanaf het eiland richting de polder leek het alsof het water weer terug was en de vissersschepen elk moment konden terugkomen. Dat was precies het gevoel dat ik wilde vastleggen en met Schokker als achternaam moet je er dan ook wel wat moois van maken natuurlijk.
De lichtwachterswoning in vroege ochtendmist
De Magie van Mist en Verbeelding
Terwijl ik uit de auto stapte voelde ik meteen dat dit een bijzondere ochtend zou worden. De mist lag als een deken over het landschap, waardoor de horizon vervaagde en de polder verdween. Dit deed me denken aan een mooie quote die ik de avond daarvoor was tegengekomen.
“Mist in the morning is Earth’s meditation.”
Ik haalde diep adem, keek om me heen en hoorde de eerste vogels ontwaken. Deze stilte, de mist, het zachte ochtendlicht (de zon moest nog opkomen)—het voelde alsof Schokland langzaam loskwam van het vasteland.
Boven de Mist
Mijn plan was om met de drone een perspectief te krijgen waarin de mist als een denkbeeldige zee fungeerde. Terwijl ik de drone omhoog stuurde, zag ik hoe de mist zich als een golvende laag over het landschap uitstrekte. Soms was er een scherpe grens tussen de mist en de lucht, soms leek alles in elkaar over te vloeien. Dit was precies het beeld dat ik voor ogen had.
Het was prachtig om te zien hoe de opkomende zon kleur gaf aan de mist, een bijna onwerkelijke rood en oranje gloed daalde over Schokland neer. Het hele eiland en zijn contouren vangen in de mist bleek niet echt te werken, in plaats daarvan besloot ik de oude haven met de prachtige lichtwachterswoning vast te leggen.
Ik had al het gevoel dat deze dichte mist in combinatie met een buitentemperatuur van -6 graden Celcius iets zou doen met mijn drone. Gelukkig pas bij de derde accu die ik gebruikte kwam er een waarschuwing op mijn scherm: "Motor Overload." Ik haalde natuurlijk snel mijn drone naar beneden, maar daar ging het even mis. Hij bleef een soort van stationair hangen op grote hoogte, en dit terwijl de accu steeds leeg aan het lopen was. Even een stress moment, gelukkig kwam hij uiteindelijk weer naar beneden.
Toen ik de drone eenmaal veilig vast had, kon ik alles goed bekijken, het bleek een soort vliegende ijsklomp te zijn geworden. Toch probeer ik in dit soort situaties altijd alles uit mijn materiaal te halen, zo’n moment als dit is nou eenmaal zo zeldzaam. Bekijk hieronder de korte video die ik van deze shoot gemaakt heb.
Even Echt Aanwezig Zijn
Terwijl ik mijn handen opwarmde en de zon langzaam door de mist begon te breken, nam ik ook echt de tijd om gewoon aanwezig te zijn. Dit was zo’n moment waarop fotograferen niet het belangrijkste is, maar simpelweg het ervaren van de plek. Hoe het licht door de mist scheen, hoe de wereld om mij heen stil en sereen aanvoelde. Door dit te doen, ben je daarna naar mijn idee ook beter in staat om echt verbindende beelden te maken.
Vertragen in plaats van versnellen. De kou op je wangen, maar ook de grotere context met het landschap proberen te voelen.
Ik stelde me voor hoe het geweest moest zijn om hier vroeger te wonen, om op een dag als deze vanaf een vissersboot terug naar huis te keren, dwars door de mist, op zoek naar de haven.
De vissers van toen geloofden dat als je eenmaal met je schip de mist in zou varen, dat je dan nooit meer terug zou komen en ook nooit meer gevonden zou worden. Wat een kwetsbare tijd moet het geweest zijn. Even voelde Schokland echt als een eiland—alleen, omgeven door een zee die er nu niet meer is.
Een Tijdloos Landschap
Na een paar uur fotograferen en rondlopen begon de mist langzaam op te trekken en kwam de polder weer tevoorschijn. De magie van de ochtend vervaagde, maar het gevoel bleef hangen. Schokland blijft een bijzondere plek.
Ik liep terug naar de auto, met mijn geheugenkaarten vol beelden en mijn hoofd vol indrukken, terwijl ik toch een bijna leeg meditatief gevoel had. Eén ding weet ik zeker: ik kom hier zeker nog vaker terug.
Heb jij ooit een mistige ochtend meegemaakt en hetzelfde gevoel gehad? Deel je ervaring in de reacties!
Field notes
Drone: DJI Mini 3 Pro
Camera & Lenzen: Fujifilm X-H2, Fujinon XF 23mm f1.4 R LM WR & Fujinon XF 90mm f2.0 R LM WR.
Vlogging camera: DJI Action 4
Locatie & links
Informatie op de site bij Visit Flevoland over Gasthuis de Lichtwachter.
Meer over Schokland als UNESCO Werelderfgoed.
Fotografie-inspiratie voor mistige ochtenden van National Geographic.
Als laatste natuurlijk het museum op Schokland.
De Engelse teksten op mijn blog zijn automatisch vertaald door Weglot. De informatie op deze blog is voor algemene informatiedoeleinden en vormt geen professioneel advies. De auteur is niet verantwoordelijk voor fouten of schade voortvloeiend uit het gebruik van deze informatie.
